Faktycznie ani Prawo o ruchu drogowym (to jest ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515), ani Kodeks karny nie definiują, użytego w art. 178a § 1 KK, pojęcia: pojazd mechaniczny, jakkolwiek pierwsza z tych ustaw w art. 2 jednoznacznie odróżnia „pojęcie pojazdu silnikowego” od roweru, stanowiąc, że tymże „pojazdem silnikowym” jest „pojazd wyposażony w silnik z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego”, zaś „rowerem”: – „pojazd jednośladowy lub wielośladowy poruszany siłą mięśni osoby jadącej tym pojazdem”. W doktrynie wprawdzie są prezentowane różne kryteria wyodrębnienia pojazdów mechanicznych (np. posiadanie przez nie napędu siłą mechaniczną, poruszanie energią nie pochodzącą z siły mięśni istot żywych, czy fakt posiadania silnika o określonej pojemności skokowej), ale przeważa pogląd nakazujący przyjąć za mechaniczny każdy pojazd wprawiany w ruch przez umieszczony w nim silnik. (por. R.A. Stefański, Komentarz do art. 87 k.w., el/Lex i przywołane tam opracowania oraz K. Łucarz, A. Muszyńska, Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 25 października 2007 r., III KK 270/07, PS 2009, nr.6, s. 147-157). Ta definicja pojazdu mechanicznego pozwala z pewnością uznać nim także motorower jako poruszany przez umieszczony w nim silnik.
Prawdą jest jednak to, że w orzecznictwie przez wiele lat był prezentowany pogląd, że motorower nie jest pojazdem mechanicznym (por. uchwała Sądu Najwyższego z 19 kwietnia 1961 r., VI KO 73/60, OSN 1962, nr 1, poz. 5; wyroki Sądu Najwyższego z dni: 10 marca 1964 r., IV K 1296/61, OSPiKA 1964, z. 11, poz. 225, 22 maja 1973 r., V KRN 177/73, OSNKW 1973, z. 11, poz. 144). Dopiero w uchwale pełnego składu Izby Karnej z dnia 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74, OSNKW 1975, z. 3-4, poz. 33, przyjęto wprost, iż pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w rozumieniu przepisów kodeksu karnego jest motorower, obok każdego innego pojazdu drogowego czy szynowego napędzanego umieszczonym w nim silnikiem oraz maszyna samobieżna. Uznał też już wówczas Sąd Najwyższy, że nie są pojazdami mechanicznymi, w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, rowery zaopatrzone w silnik pomocniczy o pojemności skokowej nie przekraczającej 50 cm3, pod warunkiem jednak, że zachowują wszystkie normalne cechy charakterystyczne budowy, umożliwiające ich zwykłą eksploatacje jako rowerów.
Przekonanie to Sąd Najwyższy odtąd wielokrotnie wyrażał w kolejnych orzeczeniach i przez to można uznać, iż od dawna jest ono utrwalone i wciąż aprobowane (por. uchwały Sądu Najwyższego z dni: 20 lipca 1976 r., VII KZP 10/76, OSNKW 1976, z. 9, poz. 109; 29 grudnia 1976 r., VII KZP 27/76, OSNKW 1977, z. 1-2, poz. 4; 14 listopada 1981 r., VI KZP 16/81, OSNKW 1981, z. 12, poz. 72; 12 maja 1993 r., I KZP 9/93, OSNKW 1993, z. 5-6, poz. 27; wyroki Sądu Najwyższego z: 4 lutego 1993 r., III KRN 254/92, nie publik.; 22 lipca 1993 r., II KRN 18/93, niepulik.; 26 czerwca 2007 r., II KK 97/07, OSNwSK 2007, z. 1, poz. 1423; 26 czerwca 2007 r., II KK 98/07, 25 października 2007 r., III KK 270/07). Motorower więc należy zaliczyć do pojazdów mechanicznych (także) w rozumieniu art. 178a § 1 KK.
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
