Dekodując pojęcie ruchu lądowego użyte w dyspozycji art. 178a § 1 KK należy odwołać się do art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r., – Prawo o ruchu drogowym, Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm., która reguluje zasady ruchu na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu. Nadto przepisy tej ustawy stosuje się do ruchu odbywającego się poza wskazanymi miejscami w zakresie koniecznym dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa osób oraz wynikającym ze znaków i sygnałów drogowych. Wszystkie wskazane w ustawie obszary, w których może odbywać się ruch lądowy mają charakterystyczne cechy wspólne, a mianowicie, muszą być ogólnodostępne i wykorzystywane przez nieograniczoną liczbę osób. Zważywszy na zawarte w art. 2 ust. 1a, 16 i 16a prawa o ruchu drogowym definicje pojęć użytych w art. 1 ust. 1 cyt. ustawy, grunt rolny nie stanowi drogi publicznej, strefy zamieszkania, czy strefy ruchu. Nie można go również uznać za miejsce wskazane w art. 1 ust. 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym.
Wprawdzie na gruncie rolnym używa się pojazdów mechanicznych lub konnych służących do prac polowych, jednak ruch tymi pojazdami odbywa się sporadycznie i obejmuje tylko wąskie grono użytkowników, co prowadzi do wniosku, że miejsce to nie jest ogólnie dostępne dla ruchu pojazdów. Z tego względu, w odniesieniu do gruntów rolnych, nie zachodzi potrzeba stosowania przepisów ustawy – Prawo o ruchu drogowym, dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa osób wywołanego ruchem pojazdów. Prowadzi to do wniosku, że grunt rolny, podobnie jak podwórko przydomowe, nie może być uznany za miejsce gdzie odbywa się ruch lądowy pojazdów, a zatem nie korzysta z ochrony art. 178a § 1 KK (zob. uchwałę SN z dnia 14 września 1972 r., VI KZP 33/72, OSNKW 1972, z. 12, poz. 187; wyrok SN z dnia 5 grudnia 1995 r., WR 186/95, OSNKW 1996, z. 3-4, poz. 19; wyrok SN z dnia 11 października 2000 r., IV KKN 250/00, OSPriPr 2001, nr 4, poz. 19, wyrok SN z dnia 23 kwietnia 2008 r., III KK 445/07, wyrok SN z dnia 5 maja 2009 r., IV KK 432/08, R-OSNKW 2009, poz. 1068).
Przykład z sprawy karnej
Zatem, biorąc pod uwagę, że zachowanie nietrzeźwego oskarżonego, kierującego ciągnikiem na gruncie rolnym, nie wyczerpało znamienia prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, którego realizacja jest konieczna do przypisania przestępstwa z art. 178a § 1 KK, Sąd uchylił zaskarżony wyrok Sądu odwoławczego i utrzymany tymże wyrokiem w mocy wyrok Sądu pierwszej instancji, w zakresie skazania za przestępstwo z art. 178a § 1 KK przypisane oskarżonemu w pkt 2 i orzeczenia o środku karnym wydanego na podstawie art. 42 § 2 KK oraz uniewinnił oskarżonego od popełnienia tego czynu.
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.