Art. 56 ustawy przeciwdziałaniu narkomanii
Nie da się na gruncie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przyjąć ustalenia, z którego nie wynika żadna ilość środka odurzającego czy substancji psychotropowej. Ta ilość bowiem ma znaczenie dla ustalenia dokładnego zakresu odpowiedzialności karnej oskarżonego, bowiem w zależności od tej ilości można przyjmować podstawowy tym przestępstwa z art. 56 ust. 1, bądź typy tego przestępstwa określone w art. 56 ust. 2 lub ust. 3 ustawy. Poza tym ilość ta ma również znaczenie dla ustalenia stopnia społecznej szkodliwości czynu, bowiem przyjmując z założenia, iż sprawca uczestniczył w obrocie znikomą ilością narkotyków należy przyjąć co do zasady znikomy stopień winy i społecznej szkodliwości takiego zachowania. To samo zresztą dotyczy przestępstwa udzielania środka odurzającego i substancji psychotropowej określonego w formie podstawowej w art. 59 ust. 1 oraz w formie uprzywilejowanej w art. 59 ust. 3 tejże ustawy.
Ustalenie „znacznej ilości” środków odurzających zależy bowiem od okoliczności konkretnej sprawy i musi być każdorazowo dokonywane przez sąd ją rozpoznający. Godzi się podnieść, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego, i to od wielu już lat, konsekwentnie przyjmuje się, że znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób (por. m.in. wyroki: z dnia 1 marca 2003 r., II KK 47/05, OSNKW 2006, z. 6, poz. 57; z dnia 14 lipca 2011 r., IV KK 127/11, postanowienia: z dnia 1 lutego 2007 r., III KK 257/06, R-OSNKW 2007, poz. 339; z dnia 7 lutego 2007 r., III KK 245/06, R-OSNKW 2007, poz. 387 i z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009, z. 10, poz. 84). Stanowisko takie wspiera również doktryna (M. Bojarski, W. Radecki: Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wrocław 1999, s. 248; T. L. Chruściel, M. Preiss-Mysłowska: NarkU. Komentarz, Warszawa 2000, s. 257; S. Kosmowski: Podstawowe problemy stosowania przepisów kryminalizujących nielegalny obrót narkotykami, Prob.Pr.Kar. 2004, Nr 25, s. 35; T. Strogosz: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008, s. 373; K. Łucarz, A. Muszyńska: NarkU. Komentarz, Warszawa 2008, s. 480-481).
Dla ustalenia, czy przedmiotem przestępstwa określonego w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii jest „znaczna ilość” środka odurzającego istotne jest, po pierwsze, czy dany środek mieści się w definicji zawartej w art. 4 pkt 26 tej ustawy, a po drugie, ile jednorazowo porcji można sporządzić z narkotyku będącego przedmiotem czynu. Bez znaczenia jest natomiast stężenie substancji powodującej odurzenie zawartej w narkotyku, a w szczególności, czy jest ono niskie, średnie czy wysokie. Odurzenie to oddziaływanie środka odurzającego na ośrodkowy układ nerwowy, a więc wywołanie efektu oczekiwanego przez osobę zażywającą, a takowy z reguły powoduje jednorazowa porcja środka odurzającego. Ustawa nie wymaga, aby odurzenie musiało być silne, wywołujące objawy porównywalne np. z objawami znacznego upojenia alkoholowego.
Przykłady z spraw sądowych
Z uwagi na różnorodność narkotyków taka sama ilość (rozumiana jako waga lub objętość) stanowić będzie różną ilość jednorazowych dawek potrzebnych do odurzenia jednej osoby. Zarówno rodzaj wprowadzonych do obrotu narkotyków (amfetamina zaliczana do tzw. „narkotyków twardych”), a przede wszystkim ich ilość (250 gram) wskazuje, że wystarczyłyby do zaspokojenia potrzeb nawet kilku tysięcy osób, albowiem jedna porcja amfetaminy wystarczająca do odurzenia jednej osoby – to 0,1 gram. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku – II Wydział Karny z dnia 26 czerwca 2014 r. II AKa 183/14
Dwadzieścia gram kokainy nie spełnia kryterium „znacznej ilości” w rozumieniu art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1030 ze zm.) ani też nie może być uznane za ilość wskazującą na wypadek mniejszej wagi z art. 56 ust. 2 ww. ustawy. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie – II Wydział Karny z dnia 3 lipca 2018 r II AKa 84/18
Czyn polegający na zbyciu 15 gramów ziela konopi innych niż włókniste stanowi wypadek mniejszej wagi. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku – II Wydział Karny z dnia 30 października 2015 r. II AKa 156/15
Ilość amfetaminy oraz haszyszu, z której można przygotować nie mniej niż 19.858 pojedynczych porcji konsumpcyjnych środka psychotropowego, co wystarcza do jednorazowego odurzenia blisko 20 tys. osób przemawia za uznaniem, że ich przeznaczeniem było wprowadzenie ich do dalszego obrotu komercyjnego, a nie tylko posiadanie przez oskarżonego. Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 21 marca 2018 r. III KK 29/18
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
