Twoja sprawa z zakresu prawa karnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Zakaz kontaktowania, zbliżania się, przebywania i nakaz opuszczenia mieszkania

Sposób reagowania państwa na przemoc domową powinien być kształtowany przez jasne stwierdzenie, kto jest sprawcą – przestępcą, a kto ofiarąSąd może orzec zakaz przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych osób lub opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, jak również nakaz okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, w razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego lub inne przestępstwo przeciwko wolności oraz w razie skazania za umyślne przestępstwo z użyciem przemocy, w tym zwłaszcza przemocy wobec osoby najbliższej. Zakaz lub nakaz może być połączony z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych odstępach czasu, a zakaz zbliżania się do określonych osób – również kontrolowany w systemie dozoru elektronicznego.

Orzekając zakaz zbliżania się do określonych osób, sąd wskazuje odległość od osób chronionych, którą skazany obowiązany jest zachować.

Wykonanie środka karnego w postaci nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym ma charakter jednorazowy. Istota omawianego środka nie ogranicza się jednak do opuszczenia lokalu, a więc pozostawienia wskazanego miejsca, oddalenia się z niego, ale jego treść obejmuje również obowiązek pozostawania poza lokalem zajmowanym wspólnie z pokrzywdzonym przez okres wskazany w wyroku, a więc od roku do lat 10. Opuszczenie lokalu, wspólnego mieszkania, ma charakter prewencyjny, jego celem jest ochrona ofiar przed ponownym zachowaniem przestępnym sprawcy. Nakaz opuszczenia lokalu nie pozbawia sprawcy praw do lokalu, w tym przede wszystkim prawa własności. Zakaz okresowego opuszczania określonego miejsca pobytu ma na celu odizolowanie sprawcy od pokrzywdzonych lub jego potencjalnych ofiar. Środek ten ma głównie znaczenie prewencyjne. Zakaz opuszczania określonego miejsca nie jest bezwzględny, albowiem ewentualne odstąpienie od niego jest możliwe po uzyskaniu na to zgody sądu. Powody takiego odstąpienia muszą być istotne i zawsze zależą od uznania sądu.

Ustawa mówi o zakazie kontaktowania się z określonymi osobami co wskazuje jasno, że w wyroku musi nastąpić imienna identyfikacja osób, z którymi dla sprawcy kontakt objęty jest zakazem. W pierwszym rzędzie będą to osoby pokrzywdzone.

Zakazy orzeka się w granicach od roku do 15 lat, zaś nakaz okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym od roku do 10 lat. Jednocześnie obowiązek zgłaszania się do Policji lub innego oznaczonego organu orzeczony wraz z tymi środkami karnymi orzeka się na okres od 3 miesięcy do 12 miesięcy i określa się go w miesiącach .

Przykłady z spraw sądowych

– Na podstawie art. 41a kk i art. 43 § 1 kk orzeczono wobec oskarżonego tytułem środka karnego nakaz opuszczenia lokalu przy ul. (…) w G., zajmowanego z pokrzywdzoną J. B. i pozostawania poza lokalem przez okres 2 lat oraz zobowiązano oskarżonego do stawiania się dwa razy w miesiącu, w każdym drugim i ostatnim tygodniu miesiąca w Komisariacie (…)Policji w G., zakazując równocześnie oskarżonemu, na podstawie art. 41a § 3a i 4 kk, zbliżania się w tym okresie do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 5 metrów.

– na podstawie art. 41a § 1 i 4 kk. w zw. z art. 43 § 1 kk. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną, zarówno osobiście, jak i przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość oraz zakaz zbliżana się do niej na odległość mniejszą niż 100 (stu) metrów bez zgody Sądu przez okres 5 (pięciu) lat. Orzekając ten środek Sąd miał na uwadze przesłanki wymienione w tym przepisie, jak i postawę pokrzywdzonej, która jak wynika z jej zeznań, boi się oskarżonego, a nadto fakt, że oskarżony pisząc listy próbował wywrzeć na nią presję i wzbudzić poczucie winy, że spowodowała osadzenie go w areszcie. Ponadto mając na uwadze krzywdę wyrządzoną pokrzywdzonej przez oskarżonego oraz trudności w precyzyjnym wyliczeniu zadośćuczynienia Sąd na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej M. S. (1) symboliczną nawiązkę w wysokości 15 000 zł.

– W ocenie sądu nie było podstaw do uwzględnienia wniosku pełnomocnika oskarżycielki subsydialnej i oskarżycielki subsydialnej I. M. i orzeczenia w stosunku do oskarżonego K. M. zakazu zbliżania się do oskarżycielki I. M. bliżej niż na 50 metrów na podstawie art. 41a kk, gdyż jak ustalono na podstawie zeznań pokrzywdzonej złożonej w dniu 28-01-2015 r. oskarżony po groźbie pozbawienia życia w dniu 20-12-2012 r. więcej nie wypowiadał w stosunku do niej żadnych gróźb. Skoro oskarżony przez tak długi okres czasu od gróźb kierowanych w dniu 20-12-2012 r. nie kierował w stosunku do pokrzywdzonej żadnych gróźb, zupełnie niezasadne byłoby orzekanie zakazu zbliżania się oskarżonego do oskarżycielki.

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i jedyny w swoim rodzaju specjalista od prawa karnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach karnych. Wybierając nas możesz mieć pewność, że będziemy w pełni oddani Tobie i Twojej sprawie. Z naszą kancelarią współpracują najbardziej znani profesorowie, doktorzy prawa oraz byli ministrowie, gdyż cenią jakość, pewność i bezpieczeństwo jakie oferujemy.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Kancelaria Prawa Karnego w Poznaniu. Prawo Karne Poznań