Twoja sprawa z zakresu prawa karnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Niezastosowanie się do znaku, sygnału drogowego lub polecenia osoby uprawnionej (policjanta, strażnika miejskiego)

Art. 92 kodeksu wykroczeń

§ 1. Kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany.

§ 2. Kto w celu uniknięcia kontroli nie stosuje się do sygnału osoby uprawnionej do kontroli ruchu drogowego, nakazującego zatrzymanie pojazdu, podlega karze aresztu albo grzywny.

§ 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 2 można orzec zakaz prowadzenia pojazdów.

Zagwarantowaniu bezpieczeństwa ruchu drogowego służy system znaków i sygnałów drogowych. Stąd niestosowanie się do nich, podobnie jak do poleceń osoby uprawnionej do kontroli drogowej, zostało poddane karalności. Trzeba wspomnieć, że znaki i sygnały drogowe wyrażają ostrzeżenia, zakazy, nakazy lub informacje. Ich znaczenie i zakres obowiązywanie regulują zaś przepisy rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z 31.7.2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz.U. Nr 170, poz. 1393 ze zm.).

Na drogach stosuje się następujące znaki i sygnały drogowe:

1) znaki pionowe w postaci tarcz, tablic z napisami lub symbolami, które występują również w postaci znaków świetlnych;

2) znaki poziome w postaci linii, napisów i symboli umieszczonych na nawierzchni drogi;

3) znaki związane z oznaczeniem pasa drogowego i obiektów drogowych oraz oznaczenia w postaci urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, w szczególności w związku z zamknięciem drogi lub jej części dla ruchu, z prowadzeniem na odcinku drogi publicznej badań, o których mowa w art. 140c ust. 2 pkt 3 PrRuchDrog, dotyczących znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, a w razie potrzeby – znaki z napisami wskazującymi sposób korzystania z drogi, jeżeli nie może on być wyrażony znakami określonymi w załączniku do ww. rozporządzenia;

4) sygnały świetlne nadawane przez sygnalizatory;

5) sygnały dawane przez osoby do tego uprawnione;

6) sygnały dźwiękowe lub wibracyjne wysyłane przez urządzenia umieszczone na drodze.

Polecenia lub sygnały może dawać uczestnikowi ruchu lub innej osobie znajdującej się na drodze:

1) policjant;

2) żołnierz Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego, zabezpieczający przemarsz lub przejazd kolumny wojskowej albo w razie akcji związanej z ratowaniem życia lub mienia;

3) funkcjonariusz Straży Granicznej;

4) inspektor Inspekcji Transportu Drogowego;

5) umundurowany inspektor kontroli skarbowej lub funkcjonariusz celny;

6) strażnik gminny (miejski);

7) pracownik kolejowy na przejeździe kolejowym;

8) osoba działająca w imieniu zarządcy drogi lub osoba wykonująca roboty na drodze na zlecenie lub za zgodą zarządcy drogi;

9) osoba nadzorująca bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię, w wyznaczonym miejscu;

10) kierujący autobusem szkolnym w miejscach postoju związanych z wsiadaniem lub wysiadaniem dzieci;

11) ratownik górski podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem akcji ratowniczej;

12) strażnik leśny lub funkcjonariusz Straży Parku – na terenie odpowiednio lasu lub parku narodowego;

13) strażak Państwowej Straży Pożarnej podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem akcji ratowniczej;

14) członek ochotniczej straży pożarnej podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem akcji ratowniczej;

15) funkcjonariusz Biura Ochrony Rządu podczas wykonywania czynności związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa ochranianych osób, obiektów i urządzeń;

16) pilot podczas wykonywania czynności związanych z pilotowaniem przejazdu pojazdu nienormatywnego.

Nakaz zatrzymania

Kierujący ruchem daje sygnały za pomocą postawy i ruchu rąk. Sygnał oznaczający nakaz zatrzymania pojazdu jest dawany:

1) w warunkach dostatecznej widoczności – tarczą do zatrzymywania pojazdów (ma kształt czerwonego koła z białym obrzeżem);

2) w warunkach niedostatecznej widoczności – tarczą do zatrzymywania pojazdów ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym albo latarką ze światłem czerwonym;

3) w warunkach dostatecznej widoczności – samą ręką sygnał może dać umundurowany policjant, inspektor Inspekcji Transportu Drogowego, żołnierz Żandarmerii Wojskowej i żołnierz wojskowych organów porządkowych;

4) przez uniesienie w górę kwadratowej tarczy barwy żółtej ze znakiem B-20 z żółtym napisem i obrzeżem – przez osoby nadzorujące bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię dają sygnał do zatrzymania pojazdu.

Sygnał dźwiękowy

Sygnał dźwiękowy dawany przez osobę kierującą ruchem lub uprawnioną do jego kontroli jest sygnałem ostrzegającym uczestników ruchu lub zwracającym uwagę na inne sygnały albo polecenia. Jadący pojazdem samochodowym policjant, inspektor Inspekcji Transportu Drogowego lub żołnierz Żandarmerii Wojskowej może, w zakresie swoich ustawowych uprawnień, dawać kierującemu pojazdem polecenia do:

1) określonego zachowania – za pomocą urządzeń nagłaśniających, sygnalizacyjnych lub świetlnych;

2) zatrzymania – w przypadku jazdy za kierującym, do którego jest skierowane polecenie – przez krótkotrwałe włączenie niebieskiego światła błyskowego i sygnału dźwiękowego o zmiennym tonie.

Skutek

Dla dokonania wykroczenia nie jest konieczne zaistnienie jakiegokolwiek skutku, np. w postaci sprowadzenia zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Wystarczy zatem samo niezastosowanie się do znaku, sygnału lub polecenia. Pamiętajmy, że tylko legalne ustawienie znaku może skutkować odpowiedzialnością za wykroczenie z art. 92 § 1 kodeksu wykroczeń. Nie stanowi wykroczenia niepodporządkowanie się dyrektywie płynącej ze znaku ustawionego przez podmiot nieuprawniony.

Przestępstwo i wykroczenie

Jeżeli w następstwie wyczerpania znamion wykroczenia z art. 92 § 1 lub 2 kodeksu wykroczeń sprawca spowoduje jednocześnie katastrofę w komunikacji, jej bezpośrednie niebezpieczeństwo albo wypadek w komunikacji, mieć będzie miejsce zbieg przestępstwa z art. 173, 174 lub 177 KK ze wspomnianymi typami wykroczenia. Artykuł 92 kodeksu wykroczeń zostanie wówczas pochłonięty przez jeden z ww. przepisów Kodeksu karnego.

Kara

Za czyn z art. 92 § 2 kodeksu wykroczeń  sprawcy grozi alternatywnie kara grzywny od 20 do 5000 zł albo kara nagany. Tę ostatnią karę można orzec, gdy ze względu na charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy należy przypuszczać, że jej zastosowanie jest wystarczające do wdrożenia go do poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy, możliwe jest odstąpienie od wymierzenia kary.. Wówczas można zastosować środek oddziaływania społecznego, mający na celu przywrócenie naruszonego porządku prawnego lub naprawienie wyrządzonej krzywdy, polegający zwłaszcza na przeproszeniu pokrzywdzonego, uroczystym zapewnieniu niepopełniania więcej takiego czynu albo zobowiązaniu sprawcy do przywrócenia stanu poprzedniego.

Za czyn z art. 92 § 2 kodeksu wykroczeń sprawcy grozi alternatywnie kara aresztu od 5 do 30 dni lub kara grzywny od 20 do 5000 zł. Wspomnieć przy tym wypada, że w przypadku, w którym ustawa daje możność wyboru między aresztem a inną karą, areszt można orzec tylko wtedy, gdy czyn popełniono umyślnie, a zarazem za orzeczeniem kary aresztu przemawia waga czynu lub okoliczności sprawy świadczą o demoralizacji sprawcy albo sposób jego działania zasługuje na szczególne potępienie. W ramach nadzwyczajnego złagodzenia kary możliwe będzie wymierzenie kary nagany. Z tych samych względów można odstąpić od wymierzenia kary. Wówczas można zastosować do sprawcy środek oddziaływania społecznego. Nie ma natomiast możliwości orzekania w takim wypadku kary ograniczenia wolności, wszak jest to kara rodzajowo surowsza od kary grzywny.

[spacer]

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i jedyny w swoim rodzaju specjalista od prawa karnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach karnych. Wybierając nas możesz mieć pewność, że będziemy w pełni oddani Tobie i Twojej sprawie. Z naszą kancelarią współpracują najbardziej znani profesorowie, doktorzy prawa oraz byli ministrowie, gdyż cenią jakość, pewność i bezpieczeństwo jakie oferujemy.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Kancelaria Prawa Karnego w Poznaniu. Prawo Karne Poznań