Jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, sąd zarządza, a jeżeli uchyla się on od świadczenia pieniężnego lub obowiązków orzeczonych w wyroku, sąd może zarządzić wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności. W razie gdy skazany wykonał część kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze odpowiadającym karze ograniczenia wolności pozostałej do wykonania, przyjmując, że jeden dzień zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności.
Uchylanie się od odbywania kary ograniczenia wolności zachodzi wówczas, gdy skazany, świadom ciążących na nim obowiązków, składających się na treść określonej postaci kary oraz grożących mu konsekwencji prawnych, na wypadek ich niewykonania i mając ku temu obiektywnie istniejące możliwości, z przyczyn od siebie tylko zależnych, wzbrania się przed wykonaniem w całości lub w części któregokolwiek z nich w czasie, miejscu i zakresie wynikającym z obowiązujących przepisów oraz wskazanym przez właściwy organ wykonawczy. Uchylaniem się od kary jest zatem takie zachowanie skazanego, które jest wyrazem jego negatywnego stosunku do tej kary, a więc wynika ze złej woli, nie zaś z innych przyczyn – obiektywnych lub nawet przez niego zawinionych. Punktem wyjścia rozważań sądu w postanowieniu o zarządzeniu kary zastępczej winno być stwierdzenie prawidłowego pouczenia skazanego o prawach i obowiązkach oraz konsekwencjach uchylania się od odbywania kary, świadczenia pieniężnego i nałożonych obowiązków. Świadomość skazanego w tym względzie warunkuje możliwość uznania jego zachowania za uchylanie się skutkujące zarządzeniem kary zastępczej.
Pod pojęciem uchylania się od odbywania kary ograniczenia wolności należy rozumieć zachowanie skazanego polegające na:
1) naruszeniu obowiązków ciążących na skazanym, składających się na treść kary ograniczenia wolności;
2) niestawieniu się na wezwanie kuratora zawodowego lub oświadczeniu kuratorowi zawodowemu, iż nie wyraża zgody na podjęcie pracy;
3) niepodjęciu pracy w wyznaczonym terminie;
4) niezgłoszeniu się do pracy, niepodjęciu przydzielonej pracy, opuszczeniu pracy bez usprawiedliwienia, niesumiennym wykonywaniu pracy oraz uporczywym nieprzestrzeganiu ustalonego porządku i dyscypliny pracy;
5) rozwiązaniu bez zgody sądu stosunku pracy.
Sądem właściwym w przedmiocie zarządzenia wykonania kary jest sąd rejonowy, w okręgu którego kara jest lub ma być wykonywana. Sąd orzeka z urzędu lub na wniosek. Do złożenia wniosku uprawniony jest również sądowy kurator zawodowy.
Jeżeli ustawa nie przewiduje za dane przestępstwo kary pozbawienia wolności, górna granica zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 6 miesięcy. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział prokurator, sądowy kurator zawodowy, skazany oraz jego obrońca. Postanowienie o zarządzeniu wykonania kary zastępczej jest wykonalne z chwilą wydania. Na postanowienie w przedmiocie zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności przysługuje zażalenie. Uprawnienie to nie przysługuje sądowemu kuratorowi zawodowemu.
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
