Twoja sprawa z zakresu prawa karnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Warunkowe umorzenie postępowania za narkotyki

Zgodnie z art. 66 § 1 kk sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Wypadek mniejszej wagi to przestępstwo zawierające znamiona typu podstawowego, które ze względu na okoliczności czynu i cechy sprawcy zasługuje na łagodniejsze w porównaniu z typem podstawowym ustawowe zagrożenie karą.

Pozytywna ocena postawy oskarżonego i jego dotychczasowego życia ma charakter prognostyczny, prowadząc sąd do przekonania, że mimo warunkowego umorzenia postępowania sprawca będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa . Przesłanka ta nie będzie spełniona, a przeciwnie – zachodzi przeszkoda w orzekaniu o warunkowym umorzeniu postępowania, jeżeli sprawca był już skazany za jakiekolwiek przestępstwo umyślne i nie nastąpiło zatarcie tego skazania. Lege non distinguente nie stanowi przeszkody w orzekaniu o warunkowym umorzeniu wcześniejsze skazanie za występek nieumyślny, a także wcześniejsze orzeczenie wobec sprawcy warunkowego umorzenia postępowania w sprawie o występek popełniony umyślnie. ( tak Komentarz do art. 66 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2006, wyd. III.) .

O stopniu społecznej szkodliwości decydują określone w art. 115 § 2 k.k. okoliczności natury przedmiotowej (rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, waga naruszonych przez sprawcę obowiązków, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia), jak i podmiotowej (postać zamiaru albo brak zamiaru dokonania czynu zabronionego, motywacja sprawcy). Na stopień zawinienia poza ustaleniem przesłanek do przypisania winy, a więc dojrzałości sprawcy, jego poczytalności, rozpoznawalności bezprawności czynu, w istotny sposób wpływa stopień społecznej szkodliwości czynu.

Jeżeli chodzi o kolejną przesłankę wskazaną w art. 66 § 1 k.k. – braku wątpliwości co do popełnionego czynu, to taki brak wątpliwości wynika przede wszystkim z postawy sprawcy i złożenia przez niego wiarygodnych wyjaśnień. Formalne przyznanie się do winy nie jest jednak warunkiem sine qua non orzekania o warunkowym umorzeniu postępowania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2003 r., I KK 301/03, OSNKW 2004, nr 1, poz. 9). Ustawa bowiem wymaga jedynie, aby zachodził brak wątpliwości co do popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu i okoliczności tego czynu – w aspekcie wskazanych w art. 66 k.k. przesłanek stosowania tej instytucji.

Nieznaczna i niewielka ilość narkotyków

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądów, przez pojęcie posiadania środków odurzających należy rozumieć, posiadanie, co najmniej jednej porcji takiego środka, która wystarcza przynajmniej do jednorazowego ich użycia przez osobę w celach innych niż medyczne, przy czym należy pamiętać, iż ustawa penalizuje jedynie posiadanie, nie zaś zażywanie takiego środka (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 20.12.2006r., sygn. II AKa 241/2006, KZS 2007/2/50, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 07.12.2006r., sygn. II AKa 249/2006, OSAB 2006/4/38, KZS 2007/3/60, wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28.12.2006r., sygn. II AKa 347/2006, Lex nr 211729).

W literaturze podnosi się, że dawką pozwalającą na odurzenie jednej osoby jest 0,5 grama marihuany (zob. T. Kozioł, Znaczna ilość środka odurzającego, Prokura i Prawo, 2010, Nr 11, str. 70). W orzecznictwie jako ilości nieznaczne środków wskazuje się do 10 g marihuany (zob. wyrok SA w Lublinie z dnia 29 września 2005 r., II AKa 217/05, Lex, nr 166004). Ponadto orzecznictwo sądów powszechnych i doktryna nakazują, przy uznaniu konkretnego czynu za „wypadek mniejszej wagi” oceniać – poza ilością posiadanego środka – uwzględnić także okoliczności związane z osobą sprawcy, opinie o nim, poprzednią karalność, zachowanie się przed popełnieniem przestępstwa i po nim itp.

Jak podkreśla się w literaturze, przy ocenie ilości jako nieznacznej powinno się brać pod uwagę liczbę pojedynczych porcji, które można wytworzyć z danej ilości, i rodzaj środka lub substancji, a zastosowanie tych kryteriów powinno prowadzić do ustalenia, że dana ilość jest błaha, niewiele znacząca, mało istotna (Mozgawa M. (red.), Budyn-Kulik M., Kozłowska-Kalisz P., Kulik M., Michalska-Warias A., Nazar K., Wilk L., Pozakodeksowe przestępstwa przeciwko zdrowiu. Komentarz, WKP, 2017)

Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 23 lutego 2017 r. sygn. akt II AKa 247/16 stwierdził, że w celu ustalenia znaczenia pojęcia nieznacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych należy uwzględnić również – oprócz wymienionych kryteriów ilościowego i jakościowego – kryterium proporcji ilości zabezpieczonych substancji do potrzeb sprawcy.

Istotne z punktu widzenia rozmiarów społecznej szkodliwości czynu, którego sprawcą jest oskarżony, jest też znamię „ilości”, które nie powinno być postrzegane wyłącznie przez pryzmat znamienia „wagowego” zabezpieczonych u oskarżonego roślin i ilości potencjalnych porcji handlowych, które z tych roślin mogłyby być wytworzone. Warto podkreślić, że były to zaledwie dwie rośliny. Konieczne jest też uwzględnienie elementów jakościowych danej substancji, która w tych roślinach jest zawarta, a mianowicie stopnia jej „toksyczności”, czym innym jest bowiem posiadanie narkotyków miękkich, a czym innym – twardych.

Pominąć nie można także bogatego orzecznictwa sądowego, w szczególności zaś ugruntowanego stanowiska Sądu Najwyższego, w myśl którego znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób (por. wyrok SN z dnia 7 maja 2013 r., sygn. akt III KK 25/13, postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., sygn. akt I KZP 10/09 i inne). Zdaniem Sądu zważyć należy również na celowościową wykładnię przepisu art. 63 § 3 ustawy, który stanowi o surowszym karaniu sprawców, którzy prowadzą nielegalną uprawę, mogącą dostarczyć znacznej ilości m.in. ziela konopi innych niż włókniste.

Co napisać we wniosku o warunkowe umorzenie w sprawie o narkotyki

W stosunku do oskarżonego zaistniały wszystkie przesłanki do zastosowania dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania karnego. Okoliczności popełniania przez oskarżonego czynu nie budzą żadnych wątpliwości. Bez wątpienia także postawa oskarżonego, który nie był karany, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że mimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegała porządku prawnego a w szczególności nie popełni przestępstwa.

Oczywiście oskarżony dopuścił się czynów, które są sprzeczne z normami prawnymi i godzą w dobro jakim jest zdrowie publiczne i życie. Jednak sposób i okoliczności popełnienia przez oskarżonego tych czynów, motywacja oskarżonego, sprawiają że stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu nie jest znaczny.

Zachodzi też uzasadnione przypuszczenie, że oskarżony mimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegać porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Należy zauważyć, że oskarżony nie był też dotychczas karany.

W życiu oskarżonego był to jednorazowy incydent. Dotyczył niewielkiej ilości substancji odurzającej. Oskarżony jest młodym człowiekiem. Zdobył wykształcenie, ma stałą pracę. Nie jest osobą zdemoralizowaną. Nie był nigdy karany. Oskarżony zasługuje na skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania karnego

Oskarżony posiadał środek odurzający, a zatem tzw. „miękki” narkotyk, niewątpliwie na użytek własny, w ilości nieznacznej (maksymalnie kilku porcji).

Okoliczności łagodzące stanowią zaś postawa oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, brak działań mogących utrudnić prawidłowy tok postępowania, młody wiek oskarżonego, dotychczasowa niekaralność oraz zamiar nakierowany jedynie na użycie nielegalnych środków na własne potrzeby.

Przykłady z naszych spraw sądowych

Oskarżony posiadał przy sobie nieznaczne ilości środków odurzających i substancji psychotropowej, przy czym brak jest podstaw do twierdzenia, że były one przeznaczone na użytek innych osób albo mówiąc inaczej, by oskarżony tymi środkami handlował. Poza tym oskarżony jest osobą wyjątkowo młodą, wchodzącą w dorosłość, bowiem w chwili popełnienia tego czynu skończył dopiero 17 lat. Do tej pory przy tym oskarżony nie sprawiał kłopotów wychowawczych a w miejscu zamieszkania cieszy się pozytywną opinią. Mając przy tym na uwadze niekaralność oskarżonego, jak również zagrożenie karą przewidziane w art. 62 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy (zagrożenie karą pozbawienia wolności do lat 3) uznać należy za w pełni uzasadnione, iż sięganie po jakąkolwiek represję karną w postaci kary wobec młodego człowieka za czyn, który nie znamionuje się znacznym stopniem winy ani społecznej szkodliwości jest rażąco niewspółmierne do tych okoliczności czynu a tym samym w odczuciu społecznym jest niesprawiedliwe. W związku z powyższym Sąd odwoławczy uznał, iż na obecnym etapie życia oskarżonego w pełni wystarczające dla osiągnięcia celów zapobiegawczych i wychowawczych procesu karnego będzie warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego za zarzucone mu przestępstwo na podstawie art. 66§1 k.k. na okres 2 lat próby (art. 67§1 k.k.).

Jego postawa wskazuje na to, że cele postępowania zostaną wobec niego osiągnięte bez uciekania się do wydania wyroku skazującego. Oskarżony dobrowolnie wskazał funkcjonariuszom miejsce przechowywania narkotyków, zaś po wszczęciu przedmiotowego postępowania z powodzeniem kontynuował terapię odwykową. Przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym wyraził skruchę oraz wolę poprawy swojego postępowania. Można wręcz odnieść wrażenie, że samo prowadzenie przeciwko oskarżonemu postępowania karnego i postawienie go w stan oskarżenia w niniejszej sprawie było dla niego pewną dolegliwością, która sprawi, że nie popełni on ponownie podobnego przestępstwa. Warto w tym miejscu nadmienić, że (zgodnie z nazwą) jednym z głównych celów uchwalenia ustawy o przeciwdziałaniu narkomani była eliminacja bądź ograniczenie negatywnych skutków uzależnienia od środków odurzających i substancji psychotropowych. W związku z tym, Sąd uznał, że w postępowaniu karnym dotyczącym czynów z art. 62 ust. 1 tejże ustawy zasadne jest premiowanie takich osób, które dobrowolnie zdecydowały się podjąć kroki w celu zwalczenia swojego nałogu. Wydając niniejsze orzeczenie, Sąd miał również na uwadze fakt, że oskarżony jest sprawcą małoletnim, wobec którego, zgodnie z ustawą, pierwszeństwo ma wzgląd na cele wychowawcze postępowania. Zdaniem Sądu, w badanym przypadku ich realizacja jest możliwa bez stosowania represji.

Sąd miał na uwadze, iż oskarżony przy zakupie marihuany kierował się ciekawością, jednak aktualnie można przyjąć, że samo postepowanie w przedmiotowej sprawie spowodowało, ze zrozumiał naganność swojego zachowania, zaś w przyszłości nie wróci więcej na drogę przestępstwa. Z tych też względów Sąd uznał, że w przypadku oskarżonego roczny okres warunkowego umorzenia postępowania będzie właściwy dla oceny zachowania oskarżonego, w tym także przyjętej wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Zachowanie M. Z. (1) nie zasługuje na szczególne potępienie. Oskarżony swym działaniem nie spowodował szkody w cudzym mieniu, ani też nie wyrządził krzywdy innej osobie. Nie zajmował się dystrybucją środków odurzających. Okoliczność tę potwierdzają jego wyjaśnienia oraz przeszukanie jego miejsca zamieszkania, gdzie nie ujawniono środków odurzających bądź przedmiotów służących do przygotowywania ich do sprzedaży (np. waga, woreczki strunowe itd.). Odurzając się środkami nielegalnymi w istocie działa na niekorzyść własnego zdrowia. Z tego względu reakcja na jego czyn powinna być raczej ukierunkowana na resocjalizację oskarżonego, a w mniejszym stopniu na zaspokojenie społecznego poczucia sprawiedliwości lub potrzebę kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Na podkreślenie zasługuje także postawa oskarżonego. Przyznał, że niemal codziennie pali marihuanę i jest od niej uzależniony. Również jego matka zeznała, że syn wraca do domu w stanie, który jej zdaniem wskazuje na uprzednie odurzanie się środkami nielegalnymi. Jednocześnie na posiedzeniu w dniu wyraził zgodę na poddanie się leczeniu odwykowemu. Uznać zatem należy, że M. Z. chce zerwać z nałogiem. Tak więc w ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie nie było potrzeby, mając na uwadze względy na cele kary, wymierzania oskarżonemu kary i doprowadzenie do wyroku skazującego, gdyż wystarczające jest zastosowanie oddziaływania na oskarżonego, w postaci warunkowego umorzenia postępowania, poprzez poddanie go próbie i uzależnienie jego dalszych losów od wyniku tej próby. Samo postępowanie przygotowawcze, skutkujące wniesieniem aktu oskarżenia, powinno wywrzeć na M. Z. oddziaływanie wychowawcze, a okres probacji wynoszący dwa lata jest wystarczający dla zweryfikowania przyjętej przez Sąd oceny.

Nie popełnienie przez oskarżonego P. B. do tej pory, żadnego czynu zabronionego, w tym polegającego na naruszeniu norm zabezpieczających społeczeństwo przed niekontrolowanym, nielegalnym posiadaniem środków odurzających i stojących na straży takich dóbr, jak zdrowie publiczne oraz interes ekonomiczny państwa w zakresie obrotu środkami odurzającymi, pozwala przyjąć, że nie jest on sprawcą zdemoralizowanym, a popełnienie zarzucanego mu występku było w jego życiu zdarzeniem raczej incydentalnym.

[spacer]

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i jedyny w swoim rodzaju specjalista od prawa karnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach karnych. Wybierając nas możesz mieć pewność, że będziemy w pełni oddani Tobie i Twojej sprawie. Z naszą kancelarią współpracują najbardziej znani profesorowie, doktorzy prawa oraz byli ministrowie, gdyż cenią jakość, pewność i bezpieczeństwo jakie oferujemy.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Kancelaria Prawa Karnego w Poznaniu. Prawo Karne Poznań