Art. 204 Kodeksu karnego § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłania inną osobę do uprawiania prostytucji lub jej to ułatwia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Karze określonej w § 1 podlega, kto czerpie korzyści majątkowe z uprawiania prostytucji przez inną osobę.
§ 3. Jeżeli osoba określona w § 1 lub 2 jest małoletnim, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Przedmiotem ochrony w przypadku przestępstw z § 1 i 2 jest godność człowieka, a w pewnym zakresie także obyczajność. Nie jest nią zaś wolność seksualna, gdyż brak zgody osoby uprawiającej prostytucję nie należy do ich znamion.
Stręczycielstwo to nakłanianie innej osoby do uprawiania prostytucji. Pojęciowo odpowiada ono opisowi podżegania, z tą różnicą, że w przypadku stręczycielstwa czyn, do którego się nakłania, nie jest czynem zabronionym. Nakłanianie nie musi być agresywne, może przyjąć dowolną formę, także łagodnej perswazji i odwoływać się do różnych argumentów, natury majątkowej, emocjonalnej itd. Konieczne jest jednak, by nakłaniający działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Stręczyciel musi kierować swoje działania wobec konkretnej osoby lub osób. Wszelkie zachęty do uprawnia prostytucji kierowane do bliżej nieokreślonego kręgu osób są więc niekarane. Potocznie taką osobę nazywa się alfons.
Kuplerstwo to ułatwianie uprawiania prostytucji przez inną osobę i odpowiada ono pomocnictwu. Karane są wszelkie czynności, dzięki którym uprawianie prostytucji jest możliwe lub choćby tylko ułatwione. Chodzić może o prowadzenie agencji, których przedmiotem działalności jest świadczenie usług seksualnych, wynajmowanie pomieszczeń, świadczenie usług transportowych czy wyszukiwanie klientów. Kupler musi działać w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Nie popełnia więc przestępstwa ten, kto ułatwia uprawiane prostytucji, działając w innym celu, np. po znajomości. Jednorazowy akt ułatwienia uprawiania prostytucji przez podwiezienie kogoś nie może zostać oceniony jako kuplerstwo z art. 204 § 1 k.k., które musi mieć charakter działań permanentnych, przez co zyskuje formę przestępstwa o wieloczynowo określonych znamionach.
Sutenerstwo z § 2 to czerpanie korzyści majątkowych z uprawiania prostytucji przez inną osobę, a więc chodzi przy tym zarówno o bezpośredniego beneficjenta, jak i o wszystkie te podmioty, które wzbogacają się pośrednio, ze środków przez niego przekazanych oraz wszelkiego rodzaju pośredników i pomocników, otrzymujących wynagrodzenie za swoje usługi. Dla wypełnienia znamion komentowanego czynu wystarczy także osiagnięcie korzyści dla kogoś innego. Sutenerstwo ma miejsce zarówno wówczas, gdy ekwiwalentem za przysparzanie sprawcy korzyści majątkowych jest jego „opieka„, jak również wtedy, gdy brak jest jakiegokolwiek ekwiwalentu, a odprowadzanie korzyści ma charakter przymusowy. Przepis art. 204 § 2 k.k. kryminalizuje czerpanie korzyści majątkowej z prostytucji, a więc wielokrotne przyjmowanie korzyści majątkowych z uprawiania prostytucji przez inną osobę. Jednorazowe pozyskanie korzyści lub nawet kilkakrotne, które ma charakter okazjonalny, nie musi realizować znamion tego czynu zabronionego.
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
