Art. 173 § 1. Kto sprowadza katastrofę w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym zagrażającą życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Warunkiem ponoszenia odpowiedzialności z art. 173 kodeksu karnego nie trzeba być uczestnikiem ruchu komunikacyjnego. Sprawcą może być np.: kierowca pojazdu, pasażer, pieszy, a nawet osobą oddziałująca z zewnątrz na ruch. Przez sprowadzenie będziemy rozumieli każdą czynność przyczynową która powoduje katastrefę w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym zagrażającą życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach. w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym zagrażającą życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach. Może to być działanie lub zaniechanie.
Przestępstwo to można popełnić umyślnie, czyli z intencją jego popełnienia §1 albo nieumyślnie §2. Nieumyślnie przestępstwo występuje znacznie częściej i może przybrać formę świadomej i nieświadomej nieumyślności. Przykładem świadomej nieumyślności jest świadoma brawurowa jazda kierowcy.
Naruszenie reguł ostrożności może zależeć od bardzo wielu czynników. Takimi czynnikami mogą być:
– rodzaj i stan pojazdu,
– prędkość pojazdu,
– umiejętności kierowcy.
Katastrofę od wypadku różnicuje głównie element ilościowy. Katastrofa w uproszczeniu to wielki wypadek, wypadek dużych rozmiarów. Przy katastrofie ważna jest liczba potencjalnych, a nie rzeczywistych ofiar zachowania sprawcy. Przez mienie wielkich rozmiarów należy rozumieć wartość majątkową rzeczy, a nie jego rozmiar fizyczny.
Konieczność orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju związane jest z popełnieniem przestępstwa w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub ze zbiegnięciem z miejsca zdarzenia. Zachowanie takie jest też przesłanką fakultatywnego orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na zawsze – w razie ponownego skazania osoby prowadzącej pojazd mechaniczny środek ten jest obligatoryjny.
Do przypisania przestępstwa umyślnego sprowadzenia katastrofy w komunikacji niezbędne jest ustalenie, że sprawca chciał lub co najmniej przewidywał możliwość sprowadzenia katastrofy i na taki skutek się godził. Sprawca, który w stanie nietrzeźwości dopuszcza się czynu zabronionego ponosi wszelkie konsekwencje w postaci odpowiedzialności karnej, chyba że zostaną ustalone okoliczności wyłączające winę (np. upojenie patologiczne). Postępowanie mające na celu wyjaśnienie, kto ponosi odpowiedzialność za spowodowanie katastrofy, musi obejmować całokształt okoliczności z nią związanych i dążyć do ujawnienia wszystkich osób, które działaniem swym przyczyniły się do spowodowania katastrofy lub powstania bezpośredniego jej niebezpieczeństwa. Prawidłowa bowiem ocena rodzaju i stopnia winy poszczególnych osób odpowiedzialnych za katastrofę możliwa jest jedynie wówczas, gdy w toku postępowania karnego wyjaśnione zostaną wszystkie okoliczności katastrofy.
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.