Z treści art. 25 ust. 1 Prawo o ruchu drogowym wynika, że kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania obowiązany jest zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pojazdowi nadjeżdżającemu z prawej strony, a jeżeli skręca w lewo – także jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost lub skręcającemu w prawo. Ani z treści tego przepisu ani z przepisu art. 2 pkt 23 PrDrog, zawierającego ustawową definicję zwrotu „ustąpienie pierwszeństwa” nie wynika, że naruszenie tej zasady przez kierowcę zbliżającego się do skrzyżowania następuje tylko wtedy, gdy jego manewr zmusza do zmiany kierunku ruchu lub pasa ruchu albo istotnej zmiany prędkości innego kierującego, poruszającego się z dozwoloną prędkością.
Zasadny wydaje się więc pogląd, że obowiązek ustąpienia pierwszeństwa zachodzi niezależnie od tego, czy pojazd poruszający się z pierwszeństwem przestrzega zasad bezpieczeństwa, np. nie przekracza prędkości w obszarze zabudowanym, czy też zasad tych nie przestrzega. Nie do przyjęcia byłoby bowiem uznanie, że skoro pojazd jadący z przeciwka na wprost porusza się z niedozwoloną prędkością, to kierowca pojazdu jadącego w przeciwnym kierunku i zamierzający wykonać manewr skrętu w lewo nie musi ustąpić mu pierwszeństwa tylko z tego powodu, że kierowca pojazdu mającego pierwszeństwo przejazdu (art. 25 ust. 1 i 3) narusza w ten sposób zasady ruchu drogowego.
Tego rodzaju pogląd Sąd Najwyższy wyraził już w przeszłości, słusznie podnosząc, że odmienne dekodowanie treści nakazu „ustąpienia pierwszeństwa” nie tylko nie znajduje oparcia w ustawowej definicji, ale mogłoby w konsekwencji prowadzić do uznania, że nakaz ten ma charakter względny, a więc zależny od oceny zachowań poszczególnych uczestników ruchu drogowego. Taka interpretacja tej podstawowej zasady ruchu drogowego prowadziłaby do totalnego chaosu na drogach, gdyż oceny co do przestrzegania zasad ruchu drogowego, a zwłaszcza prędkości, mogłyby mieć charakter wysoce subiektywny, a ich skutkiem byłoby podejmowanie zachowań nieprzewidywalnych (por. wyrok z dnia 5 maja 2011 r., IV KK 44/11).
Przykład z sprawy sądowej
Orzekające w sprawie Sądy winny więc mieć na uwadze, że zgodnie z treścią art. 25 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 23 PrDrog oskarżony miał obowiązek powstrzymania się od ruchu, jeżeli ruch jego pojazdu w trakcie wykonywania manewru skrętu w lewo, mógłby zmusić kierującego motocyklem m. Suzuki, mającego pierwszeństwo przejazdu, do zmiany prędkości czy pasa ruchu. W celu zrealizowania zawartego w art. 25 ust. 1 PrDrog nakazu ustąpienia pierwszeństwa, konieczne było zatem prowadzenie przez oskarżonego obserwacji tego pojazdu, który określił jako „coś”, aby móc określić prędkość z jaką ten pojazd się poruszał, tak aby w występującej na drodze sytuacji ustalić, czy wykonanie skrętu w lewo przed nadjeżdżającym motocyklem nie spowoduje konieczności zmiany – przez kierującego motocyklem – kierunku lub pasa ruchu albo prędkości (por. art. 2 pkt 23 PrDrog). Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 28 lipca 2011 r. III KK 7/11
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
