Twoja sprawa z zakresu prawa karnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Fałszerstwo dokumentu i jego użycie w celu oszustwa, wyłudzenia czy otrzymania kredytu lub pożyczki

Zachowanie sprawcy przestępstwa z art. 297 § 1 KK może przybierać formy: przedkładania fałszywych dokumentów, przedkładania dokumentów stwierdzających nieprawdę, przedkładania nierzetelnych pisemnych oświadczeń. Zbędna jest kumulatywna kwalifikacja prawna przestępstwa z art. 270 § 1 KK, jeżeli kredytobiorca wyłącznie przedstawia sfałszowane dokumenty, a sam w ich fałszowaniu, „wytwarzaniu” nie bierze udziału. Skoro bowiem kredytobiorca działając w myśl art. 297 KK przedkłada takie dokumenty, to oczywistym jest, że w ten sposób się nimi posługuje. Mimo werbalnej różnicy w określeniu czynności „przedstawia” i „posługuje” istota tego działania jest tożsama. W każdej z nich następuje wprowadzenie takiego sfałszowanego dokumentu do obrotu. Natomiast w sytuacji, gdy przedstawiony dokument, którym posługuje się sprawca został uprzednio przez niego podrobiony, sfałszowany, wówczas dla oddania pełnej zawartości kryminalnej czynu należy kumulatywnie zakwalifikować go jako przestępstwo z art. 297 § 1 KK i z art. 270 § 1 KK. Można rozważać, czy w tej konkretnej sytuacji uprzednie sfałszowanie dokumentu nie stanowi czynu współukaranego.

Takie zachowanie sprawcy godzi bowiem w dwa dobra prawne, a mianowicie wiarygodność dokumentów oraz instytucje kredytu, pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej, dotacji, subwencji lub zamówienia publicznego oraz w ponadindywidualne interesy gospodarcze społeczeństwa. Stąd też dla oddania całej zawartości bezprawia sprawcy konieczne jest powołanie w podstawie skazania obu przepisów, przy zastosowaniu art. 11 § 2 KK (tak O. Górniok, Prawo karne gospodarcze s. 310). Są to bowiem dwa odrębne czyny zabronione, przy czym nie można uznać za zasadne potraktowania pierwszego z nich jako „czyn współukarany” (tak A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV).

To, że określona osoba, w ramach działania wspólnie i w porozumieniu, ograniczyłaby się jedynie do fałszowania i dostarczania dokumentów celem ich wykorzystania do wyłudzenia kredytu, w żadnym sensie nie czyni, że podlega ona karze jedynie za fałszerstwo dokumentu i użycie fałszywego dokumentu jako autentycznego oraz że jej czyn staje się czynem uprzednim współukaranym co osobę tę zwalnia od odpowiedzialności za oszustwo w ramach współsprawstwa. Wyraził się w tej kwestii Sąd Najwyższy w wyroku z 22.03.2012 (sygn. akt III KK 256/11), który stwierdził, że „Z działaniem wspólnym w rozumieniu art. 18 § 1 KK mamy do czynienia zarówno wtedy, gdy każdy ze współsprawców realizuje część znamion czynu zabronionego, jak i wtedy, gdy współdziałający nie realizuje żadnego znamienia czasownikowego czynu zabronionego, obejmując jednak swoim zamiarem realizację wszystkich znamion przestępstwa przy uwzględnieniu faktu, że wykonane przez niego czynności, np. przed realizacją czynu przestępczego, stanowią istotny wkład we wspólne przedsięwzięcie. Zatem ważne jest, aby współdziałający dążyli do tego samego celu, wspólnymi siłami – communi auxilio, w ramach wspólnego porozumienia – communi consilio”.

[spacer]

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i jedyny w swoim rodzaju specjalista od prawa karnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach karnych. Wybierając nas możesz mieć pewność, że będziemy w pełni oddani Tobie i Twojej sprawie. Z naszą kancelarią współpracują najbardziej znani profesorowie, doktorzy prawa oraz byli ministrowie, gdyż cenią jakość, pewność i bezpieczeństwo jakie oferujemy.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Kancelaria Prawa Karnego w Poznaniu. Prawo Karne Poznań