Zdarzają się sytuacje, że kierowca który był sprawcą wypadku zostanie poddany badaniu na zawartość alkoholu we krwi dopiero po pewnym czasie od zdarzenia. Przeprowadza się wówczas tzw. retrospektywne obliczanie stężenia alkoholu we krwi. Wyniki takiego badania są jednak obarczone dużą niedokładnością i należy stosować je z wielką dozą ostrożności. Nie jest bowiem możliwe dokładne ustalenie zawartości stężenia alkoholu kilka godzin od zdarzenia. Dzieje się tak między innymi z uwagi na różny stopień współczynnika eliminacji alkoholu. Obliczenia retrospektywne mogą być przeprowadzane w oparciu o wyniki analiz krwi, a w przypadku ich braku na podstawie co najmniej dwóch wyników uzyskanych za pomocą dowodowych analizatorów wydechu, działających na zasadzie pomiarów spektrofotometrycznych w podczerwieni. Wyklucza się możliwość prowadzenia obliczeń retrospektywnych wyłącznie na podstawie wyników uzyskanych poprzez analizę wydychanego powietrza za pomocą analizatora działającego na zasadzie elektrochemicznego utlenienia alkoholu lub detektora półprzewodnikowego. Wyniki uzyskane za pomocą powyższych analizatorów mogą być wykorzystane tylko do weryfikacji zeznań.
Obliczenia retrospektywne można prowadzić w przypadkach, jeśli spełnione są następujące warunki:
1) stężenie alkoholu we krwi osoby badanej było wyższe niż 0,4–0,5 promille (0,20–0,25 mg/dm3 wydychanego powietrza), a w przypadku niższej wartości należy uwzględnić specyfikę zdarzenia i merytoryczną argumentację konieczności wykonania obliczenia,
2) czas od zdarzenia do pobrania próby krwi (analizy wydechu) nie był dłuższy niż 5 godzin.
W przypadku dłuższego okresu eliminacji aniżeli 5 godzin należy wskazać na szacunkowy, tj. przybliżony charakter obliczeń oraz większe prawdopodobieństwo niedokładnej interpretacji stanu trzeźwości.
3) w chwili zdarzenia badana osoba znajdowała się w fazie eliminacji alkoholu z ustroju,
4) badana osoba nie spożywała alkoholu po zdarzeniu. W obliczeniach retrospektywnych należy uwzględnić dużą wewnątrz- i międzyosobniczą zmienność godzinowego współczynnika eliminacji alkoholu.
Istotne trudności rodzi ustalenie stanu trzeźwości sprawcy w czasie popełnienia przestępstwa w razie konsumpcji alkoholu po zdarzeniu, na co z reguły powołują się sprawcy uciekający z miejsca przestępstwa. Alkohol wprowadzony do organizmu po zdarzeniu powoduje zaburzenie procesu eliminacji z organizmu alkoholu wypitego przed zdarzeniem, wobec tego jest niemożliwe przeprowadzenie nawet orientacyjnych obliczeń retrospektywnych. Możliwe jest jedynie dokonanie oceny korelacji uzyskanego wyniku analitycznego z danymi o czasie i ilości wypitego alkoholu przez podejrzanego po zdarzeniu. Pobranie od sprawcy trzykrotnie krwi do badań w odstępie godzinnym pozwala na określenie fazy przemian alkoholu w organizmie, a tym samym na ocenę prawdomówności sprawcy co do czasu konsumpcji alkoholu. Na podstawie tych obliczeń nie dokonuje się oceny stanu nietrzeźwości, lecz jedynie ocenia się zgodność danych o konsumpcji alkoholu z wynikami analitycznymi.
Obliczenia te pozwalają na stwierdzenie, że:
1) konsumpcja podanych przez badanego ilości alkoholu nie stoi w sprzeczności z wynikami analizy,
2) wykazane analitycznie stężenie alkoholu we krwi jest wyższe niż wynikałoby to z podanej ilości wypitego alkoholu; świadczy to o tym, że została skonsumowana większa ilość alkoholu od deklarowanej,
3) stężenie alkoholu w próbach krwi jest niższe, niżby to wynikało z ilości wypitego alkoholu.
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
