Twoja sprawa z zakresu prawa karnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa pożaru, podpalenia, spalenia czy zniszczenia domu, budynku lub mieszkania – art. 164 kk

Art. 164 Kodeksu karnego

§ 1. Kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia określonego w art. 163 sprowadzenie katastrofy § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Przestępstwo z art. 164 KK polegające na sprowadzeniu przez sprawcę bezpośredniego niebezpieczeństwa określonego zagrożenia odróżnia od czynu przestępnego spowodowania niebezpiecznych zdarzeń (art. 163 KK) bliskość zagrożenia dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach. Sprowadzenie przez sprawcę bezpośredniego niebezpieczeństwa zdarzenia jest stworzeniem stanu poprzedzającego owo zdarzenie, które ostatecznie może wcale nie wystąpić; np. z powodu ugaszenia ognia w zarodku przez straż pożarną, dzięki czemu nie doszło do pożaru (tak również R. A. Stefański, (w:) A. Wąsek, R. Zawłocki (red.), Kodeks karny. Część szczególna, t. I, Warszawa 2010, s. 526). Przy przestępstwie opisanym w art. 164 KK istnieje dopiero realne bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia zagrożenia dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach; natomiast przy czynie z art. 163 KK tego typu zagrożenie ma już miejsce. Niebezpieczeństwo określonego zdarzenia jako następstwo zachowania się sprawcy. Sprawca swoim zachowaniem doprowadza do stanu, który bezpośrednio zagraża wystąpieniem danego zdarzenia powszechnie niebezpiecznego dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach. Następstwem zachowania się sprawcy jest niebezpieczeństwo zaistnienia takiego zdarzenia (zob. wyrok SN z 3 lipca 1953 r., II K 279/53, „Państwo i Prawo” 1953, z. 11, poz. 749). Sąd Najwyższy, posługując się przykładem pożaru, określił bezpośrednie jego niebezpieczeństwo jako realne, np. z powodu naruszenia przepisów przeciwpożarowych w zakresie zabezpieczenia przeciwpożarowego stacji paliw (wyrok SN z 4 października 1984 r., I KR 222/84, OSNPG 1985, nr 4, poz. 54).

Zauważyć należy, że w art. 164 § 1 KK nie wymieniono zdarzeń, w których sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa poddano kryminalizacji, a określono je przez odesłanie do zdarzeń wymienionych w art. 163 § 1 KK. Zastosowana przez ustawodawcę metoda legislacyjna polegająca na użyciu zwrotu odsyłającego, sprowadzająca się do wymienienia art. 163 § 1 KK, dowodzi, że przestępstwem jest sprowadzenie niebezpieczeństwa któregokolwiek z tych zdarzeń. Chodzi więc o wytworzenie takiej sytuacji, która w normalnym biegu wydarzeń obiektywnie doprowadzi do powstania stanu bezpośrednio grożącego powstaniem zdarzenia w postaci jednego z wymienionych w poprzednim przepisie. Ma to być taka sytuacja, która – niezależnie od ingerencji człowieka – może przekształcić się w każdej w chwili w takie zdarzenie. Do istoty tego przestępstwa nie należy nastąpienie zdarzenia powszechnie niebezpiecznego, lecz wystarczy sprowadzenie takiej sytuacji, w której zdarzenie to bezpośrednio zagraża (J. Bafia, K. Mioduski, M. Siewierski, Kodeks karny. Komentarz, t. II, 1987, s. 52).

„Różnica między sprowadzeniem pożaru w rozumieniu art. 164 § 1 KK a sprowadzeniem bezpośredniego niebezpieczeństwa takiego pożaru w rozumieniu art. 163 § 1 KK polega zatem na tym, że w pierwszym przypadku sprawca w sposób zawiniony powoduje pożar mający cechy powszechności, zaś w drugim przypadku sprawca sprowadza realne niebezpieczeństwo takiego pożaru na skutek m.in. naruszenia przepisów przeciwpożarowych w zakresie obowiązku zakładania urządzeń piorunochronnych, czyszczenia przewodów kominowych, zabezpieczenia przeciwpożarowego budynków, stacji paliw płynnych, kontroli stanu bezpieczeństwa pożarowego itp.” (wyrok SN z 4 października 1984 r., I KR 222/84, OSNPG 1985, nr 4, poz. 54). Krótko mówiąc – z realizacją znamion czynu zabronionego art. 164 § 1 KK mielibyśmy do czynienia już w momencie pozostawienia niedopałka papierosa obok rozlanej plamy benzyny w budynku mieszkalnym, nie zaś w momencie, gdy ów niedopałek w zetknięciu z benzyną spowodował rozżarzenie pożaru. „Zawinione spowodowanie pożaru mieści się bowiem w dyspozycji przepisu art. 164 KK, jednakże istotę przestępstwa z tego artykułu wypełnia już samo zawinione, istniejące obiektywnie, realne, a nie abstrakcyjne sprowadzenie niebezpieczeństwa pożaru. Realność niebezpieczeństwa pożaru zachodzi wtedy, gdy określone działanie lub zaniechanie stwarza stan bezpośrednio grożący wybuchem pożaru” (wyrok SN z 11 marca 1968 r., I KR 272/67, OSNKW 1968, nr 10, poz. 112).

W praktyce przyjmowano, że umyślne sprowadzenie niebezpieczeństwa pożaru miało miejsce w razie:

1) zapalenia zapałek i szmaty zmoczonej w benzynie w garażu traktorowym, przesyconym benzyną i smarami (wyrok SN z 6 listopada 1951 r., I K 525/51, „Państwo i Prawo” 1952, z. 2, s. 346),

2) opuszczenia konwojowanego wagonu z palącą się w nim świecą wśród łatwopalnych materiałów (wyrok SN z 28 marca 1952 r., I K 1195/51, „Państwo i Prawo” 1952, z. 6, s. 36),

3) ustawienia traktora z uruchomionym silnikiem w odległości zaledwie kilku metrów od stodoły, gdzie znajdowało się zboże w słomie i to w czasie, gdy wiatr wiał od miejsca, gdzie ustawiono traktor w kierunku stodoły (wyrok SN z 9 maja 1952 r., I K 1193/51, „Państwo i Prawo” 1952, z. 12, s. 903),

4) pozostawienia traktora przy omłocie zboża bez nadzoru, w wyniku czego wydobywające się iskry z rury wydechowej padały na leżącą obok słomę (wyrok SN z 20 lutego 1953 r., I K 999/52, OSNCiK 1953, nr 4, poz. 57).

Jak zatem widać z przytoczonych konkretnych przypadków – sprowadzenie niebezpieczeństwa zdarzenia określonego w art. 163 KK jest fazą poprzedzającą wejście w realizację znamion czynu z art. 163 KK. Wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 2 października 2015 r. XIV K 41/15

[spacer]

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i jedyny w swoim rodzaju specjalista od prawa karnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach karnych. Wybierając nas możesz mieć pewność, że będziemy w pełni oddani Tobie i Twojej sprawie. Z naszą kancelarią współpracują najbardziej znani profesorowie, doktorzy prawa oraz byli ministrowie, gdyż cenią jakość, pewność i bezpieczeństwo jakie oferujemy.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Karnego w Poznaniu. Prawo Karne Poznań